"Werken volgens richtlijnen en persoonsgerichte zorg bieden, sluiten elkaar niet uit. Ze kunnen elkaar juist versterken, als de huisarts in het gesprek met de patiënt zijn kennis uit de richtlijnen gebruikt om tot gedeelde besluitvorming te komen", dit zegt Jako Burgers, bijzonder hoogleraar ‘Promoting Personalised Care in Clinical Practice Guidelines’ aan de Faculty of Health, Medicine and Life Sciences (FHML) van de Universiteit Maastricht.
Anno 2017 zijn er heel veel richtlijnen die bovendien door externe partijen worden gebruikt, zoals zorgverzekeraars, de Inspectie en het Tuchtcollege. Ze dienen dus meer doelen dan alleen het veld ondersteunen en dat wekt weerstand op. De leerstoel is bedoeld om terug te keren naar het kader van de huisartsgeneeskundige zorg waarin richtlijnen een hulpmiddel zijn voor de huisarts om zijn behandelbeleid te bepalen en om aan de patiënt diens keuzemogelijkheid hierin te laten zien.
De huisarts is door de druk om patiënten te verwijzen naar medisch specialisten een poortwachter geworden in plaats van een zelfstandig behandelend arts, stelt Jako Burgers in een interview met Huisarts & Wetenschap. Als reactie hierop zijn vanaf de jaren negentig evidence based richtlijnen ontwikkeld om te laten zien dat de huisarts ook heel goed in staat is om behandelingen binnen de eerste lijn te houden. Maar de vraag wat goede zorg is voor de individuele patiënt moet toch nog steeds in de spreekkamer beantwoord worden.
Klik hier voor het interview met Jako Burgers in het tijdschrift van NHG waarin hij zijn stellingname toelicht.