actueel

Armoede in de wijk? Dat zien we in de eerstelijn

Eerstelijnsprofessionals signaleren armoede in de wijk in hun spreekkamers of aan hun loketten. Hoe gaan zij hiermee om? En wat is er nodig om passende zorg en ondersteuning te bieden? We delen een aantal ervaringen.



Rosita Naipal, maatschappelijk werker Segbroek, Wijkz: 

“De maaltijdenkoelkast, hier bij het hier bij het Servicepunt in Segbroek, is altijd in no time leeg. Vier keer per week bezorgd Midin hier eten. Ook van de weggeefkast maken mensen veel gebruik; van potjes met doperwtjes tot shampoo en maandverband. We vragen steeds meer voedselpakketten aan.

Ik merk bij mijn cliënten dat stress over geld steeds vaker een rol speelt. Woningen zijn duur, boodschappen zijn duur, de vaste lasten zoals energie, ziektekosten en vervoer rijzen de pan uit. Steeds meer mensen redden het financieel en emotioneel niet meer. 

Wij kunnen mensen bij financiële problemen doorverwijzen naar Helpdesk Geldzaken. Mensen weten soms helemaal niet op welke ondersteuning ze recht hebben. Of kennen de weggeefwinkel nog niet. Wij verbinden mensen en initiatieven met elkaar. 

Samenwerking 

Maar ik loop soms op tegen de grenzen van wat er kan, binnen de regels. Bij de Voedselbank zijn de eisen strenger, omdat er steeds meer mensen komen. Als ook Helpdesk Geldzaken dan geen ruimte meer ziet, is dat heel frustrerend. 

Via Welzijn op Recept werken we samen met huisartsen. Zo komen steeds vaker via hen mensen met klachten door financiële stress bij ons terecht. Toch is het soms uitdagend om elkaar goed te vinden. De huisartsen hebben het hartstikke druk, net als wij. Goede contacten en samenwerking vragen structureel tijd en inzet. Nu doen we dit naast onze reguliere werkzaamheden.”

Loïse Jacz, huisarts in de Schilderswijk en Moerwijk:

“Ik onderzocht laatst een man die duidelijk een medisch probleem had aan zijn arm, een bloedvat leek verstopt. Zijn vingers waren al blauw. Ik verwees hem door naar het ziekenhuis, maar hij wilde niet. Dat zou hem namelijk zijn eigen risico kosten. Deze meneer was zelf net uit de schulden, en als de dood dat hij weer financiële problemen zou krijgen. Hij ging dus echt niet.

In overleg met de specialist is er medicatie voorgeschreven, dat kostte minder en was dus een pragmatische oplossing. Gelukkig overtuigde zijn moeder hem uiteindelijk om toch te gaan. Want als het mis zou gaan, kon hij ook niet genieten van zijn schuldenvrije leven. Zo zie je hoe groot de invloed van het financiële stuk is op de keuzes die mensen maken. Ik vond dat erg lastig, want je wilt dat mensen de zorg krijgen die ze nodig hebben.


Middelen uit basiszorg

Ik loop er ook tegenaan dat sommige middelen uit de basiszorg zijn gehaald, zoals Vitamine D en paracetamol. Als ik Vitamine D voorschrijf, kopen mensen het lang niet altijd. En blijven dus klachten houden. Of ze geven aan dat paracetamol niet helpt, waarbij stiekem het financiële argument meespeelt. Ze vragen dan om andere pijnstillers die meer bijwerkingen geven, zoals maagklachten. Dan moet je daar ook weer medicatie voor geven. Dat kan de bedoeling toch niet zijn? Dit is iets wat we proberen aan te kaarten bij beleidsmakers en verzekeraars.”

Top